Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Φθινόπωρο Ψυχῆς...





Τὰ πρῶτα κίτρινα φύλλα ἀναδεύονται 
φέρνοντας ἄρωμα φθινοπώρου

Καὶ εἶναι αὐτὴ ἡ προσμονὴ
ποὺ πλανιέται καὶ ὑπόσχεται

Ψηλαφίζω τὰ ἀλλόκοτα συμβάντα 
ποὺ μὲ σημάδεψαν

Σβήνω τὶς μνῆμες ποὺ δέσμια μὲ κρατοῦν

Καὶ οἱ σκέψεις παύουν νὰ εἶναι
ἐριστικοὶ χτύποι στὴν πόρτα 

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι ἂν 
ὑπάρχει ἔλεος στὸν κόσμο μας 

Καὶ συμμαζεύω τὰ ὡχρᾶ κομμάτια τῆς ζωῆς

Μὰ ὅταν ἡ παράνοια 
εἶναι μέσα στοὺς κινδύνους ποὺ ἐλλοχεύουν

ἐγκλωβιζόμαστε στὸν μικρόκοσμό μας
μὲ κινήσεις προβλέψιμες

Ποιός θὰ ἀντιμετωπίσῃ
τὸν ἐλπιδοφόνο νικητή;

Ὅταν σ`αὐτὸν τὸν κόσμο
εἶσαι αὐτὸ ποὺ οἱ ἄλλοι πιστεύουν, 

οἱ λέξεις ἔχουν τὴν δύναμη
νὰ δημιουργοῦν καὶ νὰ καταστρέφουν

Αὐτὴ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου 
ποὺ εἰσπράττουμε

Ἑνὸς κόσμου
ποὺ δίνει στὸ ἀνούσιο τὴν δύναμη 

νὰ φαντάζῃ λύτρωση

Καὶ σὰν στερεύει ἡ ἐλπίδα
ποὺ λουφάζει στὴν καρδιὰ

τότε εἶναι ἡ στιγμὴ
ποὺ ἡ ψυχὴ ἀνοιγμένη διάπλατα

σὰν πόρτα ποὺ καλωσορίζει
γεύεται τοὺς θωπευτικοὺς ἐναγκαλιασμούς

αὐτῶν ποὺ ἡ μοίρα
σοφὰ προσθέτει στὸ δρόμο μας... 


Χλόη




Εἰκόνα ἀπὸ http://www.luphia.com