Ἀπ’ τὰ ποταμίσια χείλη τοῦ Ἀλφειοῦ
ἀπ’ τὸν ἀσπρογάλανο κόρφο τῆς Ἀρέθουσας
κι’ ἀπ’ τοῦ Δία τὸ πέτρινο μάτι,
μέσ’ ἀπ ’τὰ πληγωμένα μάρμαρα
ποὺ φέγγει τοῦ Ἴωνα καὶ τοῦ Δωριέα ἡ ψυχή,
κι’ ἀπ ’τὰ κιονόκρανα
ποὺ δένει ὁ ἥλιος τὰ κουρασμένα του ἄλογα,
ἀπ’ τὰ πλεγμένα δάχτυλα τοῦ πεύκου καὶ τῆς δάφνης
ἐδῶ,
σὲ τούτη τὴν παρθενικὴ μῆτρα τῆς Ὀλυμπίας
ποὺ δὲν ἄλλαξε δὲ μολεύτηκε δὲ θὰ πεθάνῃ ποτέ,
ἐδῶ θὰ ξαναγεννηθῇ τὸ φῶς.
[Φῶς τῆς Ὀλυμπίας (τμῆμα), Τάκης Δόξας* (1913 – 1976)].
Ἡ νύμφη Ἀρέθουσα, θυγατέρα τοῦ Νηρέα καὶ τῆς Δωρίδος, ἦταν συνοδὸς τῆς θεᾶς Ἀρτέμιδος. Μία μέρα, ἐπιστρέφοντας ἀπὸ κυνήγι στὰ δάση τῆς Ἀρκαδίας, γυμνὴ κολύμπησε στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ Ἀλφειοῦ γιὰ νὰ δροσιστῇ. Ὁ Ἀλφειὸς θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς νύμφης, τῆς φανερώνει τὸν ἔρωτά του, ἀλλὰ ἡ Ἀρέθουσα δὲν ἀνταποκρίνεται στὰ συναισθήματά του καὶ προσπαθεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὶς ἀσφυκτικὲς ἐρωτικὲς πιέσεις του.
Ἡ Ἀρέθουσα τρομαγμένη ζητάει τὴ βοήθεια τῆς Ἀρτέμιδος, ἡ ὁποία τὴν τύλιξε μέσα σ’ ἕνα πυκνὸ σύννεφο, τὴν ταξίδεψε πάνω ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ καὶ ἁπαλᾶ τὴν ἀκούμπησε πάνω στὸ νησάκι τῆς Ὀρτυγίας, στὶς Συρακοῦσες, μεταμορφώνοντᾶς την συγχρόνως σὲ δροσερὴ πηγή.
Περίλυπος ὁ Ἀλφειὸς, ἀναζητῶντας την, διασχίζει προσεκτικὰ τη θάλασσα ὥστε νὰ μὴν ἀνακατευτοῦν τὰ γλυκὰ νερά του, μὲ τὸ ἀλμυρό θαλασσινὸ νερό καὶ φτάνει στὴν Ὀρτυγία ὅπου ἐνώθηκε μὲ τὴν ἀγαπημένη του, πηγὴ πλέον, Ἀρέθουσα.
***
Στὴν εἰκόνα, ἡ Ἀρέθουσα προσπαθεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν Ἀλφειό. Λιθογραφία, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ovid's Metamorphoses In Latin And English: (Band 1) — Amsterdam, 1732. (Heidelberg University Library --> http://digi.ub.uni-heidelberg.de
***
* Τάκης Δόξας εἶναι τὸ λογοτεχνικό ψευδώνυμο τοῦ Παναγιώτη Λαμπρινόπουλου, Ἕλλην ποιητὴς καὶ συγγραφέας.
Τὸ ποίημα «Φῶς τῆς Ὀλυμπίας» ἀπαγγέλλεται στὴν ἔναρξη τῶν ἐορτῶν γιὰ τὴν μεταφορὰ τῆς ἱερῆς φλόγας ἀπὸ τὴν Ὀλυμπία, στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Ὁλόκληρο μπορεῖτε νὰ τὸ διαβάσετε ἐδῶ:http://www.sansimera.gr/anthology/173#ixzz3mTTAmyt3)
Γιὰ τὸν Τάκη Δόξα, ἐδῶ: http://www.pde.org.gr/ilia/index.php…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου